Eind september 2019 was ik in Londen voor de Access Consciousness Class van Gary M. Douglas.
Ik keek er enorm naar uit. Enkele dagen alleen in één van mijn lievelingssteden. Thuiskomen bij Access waar alles interessant wordt gevonden en niemand oordeelt over mijn veel te lange rok. Ik voelde me zelfs een beetje underdressed.
Even geen moeder, geen vrouw van, geen dochter, geen zus, geen coach, geen vriendin, … Gewoon ik en mijn lijf. Op zoek naar bewustzijn.
Eén van de avond-classes was ‘Relationship done different’ met Simone Milasas en Brendon Watt. Een koppel waar ik erg naar opkeek. In hun boek ‘Relationship … are you sure you want one?’ vertelden zo over de uitdagingen en de keuzes die hun relatie met zich mee bracht. Ik kon mij helemaal vinden in hun visie over relaties.
Ook het boek van Gary Douglas ‘Divorceless Relationships’ had mij een jaar eerder een gevoel van ‘thuiskomen’ gegeven. Ik was blijkbaar zo gek niet.
Je kan je dan ook de shock voorstellen toen ik er daar in Londen achter kwam dat Brendon en Simone geen koppel meer vormden. Net zoals bij iedere aankondiging van een scheiding voelde ik een kramp in mijn hart.
Dadelijk stelde ik mij echter ook de vraag: Hoe komt dat?
Waarom is een scheiding zo een aangrijpend nieuws? Of Simone en Brendan hun bed met elkaar delen, heeft toch geen enkele invloed op mij? Waarom trek ik het mij dan zo aan?
Waarom zie het als iets ‘verkeerd’?
Zij leken er zelf minder last van te hebben dan ik?
Eens ze het verhaal verteld hadden over hun scheiding, werd ik rustiger. ook dat herkende ik. Toen een goede kennis enige tijd daarvoor haar scheiding aankondigde en daarbij benadrukte dat ze in allen vriendschap en vrede uit elkaar waren gegaan, begreep ik haar direct. Maar ik merkte wel de shock van de anderen.
Ik wou op zoek gaan naar het waarom van ‘de shock’. Waarom vinden we het zo erg wanneer een koppel uit elkaar gaat? Waarom zien we dat zo vaak als ‘een mislukking’?
Wanneer mensen twintig jaar lang een goede relatie hebben gehad en dan één van beide sterft, beschouwen we dat als ‘een geslaagd huwelijk’.
Wanneer mensen twintig jaar lang een goede relaties gehad hebben en dan enkele moeilijke jaren waarna ze beslissen te scheiden, beschouwen we dat als ‘een mislukking’.
Ik vroeg mij af waarin we dan juist mislukten of faalden.
Mijn zoektocht van meer dan twee intensieve jaren leidde mij via een onverwacht pad. Een pad waarin ik veel leerde over mezelf en mijn relaties. Over relaties tout court.
En vanaf 30 april ga ik dat met jullie delen …